यामबहादुर थापामगर (बागलुङ १०, भकुन्डे, धौलेचउर) गाउँमा हुनेखानेले बसाइँ सराइ गरे हुँदा खाने र भुइँमान्छेहरु गाउँमै बसे सामाजिक परम्परा बुढाबढीको मृत्युसँगै
इन्जिनियर राकेश कार्की (लस एन्जेलस, अमेरिका) क्रान्तिको राँको कहिल्यै निभ्दैन जबसम्म दुःखको झिल्को बाँकी रहन्छ अभावको झिल्को बाँकी रहन्छ गरिबी, छुवाछुत,
युवराज मैनाली वस्तुहरु उनका सामु नतमस्तक थिए । उनले समयमा, सम्बन्धमा, रगतमा, हावामा अनि अस्तित्वको प्रत्येक आयाममा कर लगाएका थिए ।
सुमन थापा ‘सङ्गम’ २०८१ पुस तेह्र गते शनिबार साहित्यकार महेन्द्र चालिसेको नियात्रा कृति लेकबेँसीका सुगन्धको लोकार्पण निम्ति हामी यात्रामा निस्कियौँ ।
बाबुराम पाण्डे (अर्घाखाँची) १. दियो उसले आज हेर्नुस् न वचनको उपहार खोजेको छु मैले पनि त्यही वचनको उपचार । २. फलफूलका
यामबहादुर थापामगर (बागलुङ १०, भकुन्डे, धौलेचउर) गाउँमा हुनेखानेले बसाइँ सराइ गरे हुँदा खाने र भुइँमान्छेहरु गाउँमै बसे सामाजिक परम्परा बुढाबढीको मृत्युसँगै हराए मोटर बाटो र विकास गाउँतिर जाँदा गाउँका मानिस मोटर बाटोबाटै सुखको खोजीमा सहरतिर झन् सजिलै झर्न पुगे ।
इन्जिनियर राकेश कार्की (लस एन्जेलस, अमेरिका) क्रान्तिको राँको कहिल्यै निभ्दैन जबसम्म दुःखको झिल्को बाँकी रहन्छ अभावको झिल्को बाँकी रहन्छ गरिबी, छुवाछुत, जातपात, भेदभाव अनि बेरोजगारीको झिल्को बाँकी रहन्छ जब न्याय पाइँदैन देशकी चेलीको अस्मिता लुट्दा जबसम्म नातावाद र कृपावादले प्रतिभावानहरुलाई
महेश प्रसाईं स्टेटको ‘आइकन’ चिनारीबाट हालीमुहाली थिए कति तामझाम र रेशमी उत्तेजना, अन्तर्राष्ट्रियवादका, पर्देशी बुतामा, के थाहा कालान्तरसित द्वन्द्वित समयचव्रm वाक्पटु नाक बजाउँदै गलाको पासो जादुई पासाले प्रताडित हुने गर्छ, शत शत मातृवन्दनालाई नाघेर हिउँमा टेक्ने यात्रीछाया ‘स्टेटलेस’ जब हुन्छ
प्रो.के. सत्चिदानन्दन (अनुवाद: इन्द्र गिरी) म हुँ माझी मृत नदीको नदी–सतहको शुष्क बालुवामा कान थापेर तल पानीको चञ्चल सङ्गीत सुन्ने चेष्टामा छु । आउने गर्छन् धेरै अहिले पनि यहाँ, नुहाउन फागुनको महिनामा, भरिएको त्यो नदीको सम्झनामा । चढाउने गर्छन् अझै
इन्द्रकुमार श्रेष्ठ ‘सरित’ (तरहरा, सुनसरी, हाल: काठमाडौँ) पहिलो हैन, दोस्रो हैन, तेस्रो मात्र पनि हैन रातका सबै प्रहरले ऐँठन गर्छन् उकुसमुकुसको
