अनुपमा तिवारी (जयपुर, राजस्थान, भारत) साँझको सात बजेको थियो । रेल आउटर सिग्नलमा पुग्नुअगावै मिनु डिब्बाको गेटमा आएर उभिएकी थिई । नागबेली स्लिपरको कैँची परिवर्तन गर्दै रेल खुला प्लेटफर्मतिर आउँदै थियो । त्यसले थुप्रैको आशा बोकेर आउँदै थियो । रेलको

  गोलेन्द्र पटेल (उत्तर प्रदेश, भारत) उठ वत्स ! बिहानैदेखि जिन्दगीको भारी बोक्नु छ किसान हुनुको पहिलो सर्त यही हो । धान उब्जियो प्राण उब्जियो मुस्कान उब्जियो पहिचान उब्जियो । र उब्जिँदै छ भरोशाको किरण बिहानबिहानै हाम्रो चोइटिँँदै गइरहेको खेतबाट

  डा. निर्मलादेवी अस्ट्रेलियाका अध्ययनपिपासु, तीक्ष्ण मेधावान्, बहुमुखी प्रतिभाका धनी, वाक्पटु, विज्ञानी तथा लेखक आलेक्स बोजभस्की भाषण गर्नपोडियमतर्फ बढे । मञ्चको एक छेउको टेबुलमाथि गोजीबाट दुइटा ओखरका दाना निकालेर राखे । दर्शक आलेक्सको भाषण सुन्न उत्सुक भई चुपचाप छन् ।

  अमरजीत कौँके प्रेयसीजस्तै हुन्छे कविता केही क्षण ध्यान नदिँदा ऊ ठुस्किन्छे पछि धेरै बेरसम्म मान्न खोज्दिन । केही समय तिमी उसको फर्काइको आसमा प्रतीक्षारत रहन्छौ सोच्छौ केही दिनपछि ऊ फर्किआउँछे आफै । तर कविता प्रेयसीजस्तै हुन्छे ऊ आउँदिन छाडिदिन्छे