टुक्का कविता

अरूणबहादुर खत्री ‘नदी’
(बुढानीलकण्ठ ४, पासीकोट, उज्यालोबस्ती, काठमाडौँ)

कसरी भनौँ म यो मनका कुरा
सक्दिनँ जुटाउन सुनका चुरा ।

तिमीदेखि टाढा जाऊँ कसरी
रूवाएमा मन दुख्छ बेसरी ।

म रोए पनि तिमी नाँचिदेऊ
बिग्रिए म खुसी भई बाँचिदेऊ ।

आमाभन्दा धेरै कोही हुँदैन जाती
निस्स्वार्थ माया हुँदैन अरुको साथी ।

ढुङ्गामा पनि फूल फुल्छ
दुःखीको पनि धान झुल्छ ।

यो मनमा छुट्टै आनन्द आएको
सरस्वती माताले विद्या दिएको ।

सरस्वती माताले दिन्छिन् ज्ञान
साहित्य सृजनातर्फ मेरो ध्यान ।

मनमा बसेकी माता सरस्वती
पूरा गर्नु छ आज कति हो कति ।