परदेश गई परदेशी बन्नै सकिनँ
उत्तम बाली फल्ने जमिन खन्नै सकिनँ ।
मनको इच्छा कुतूहलता साकार त भयो
फर्कूं स्वदेश बसूँ परदेश भन्नै सकिनँ ।
मातृभूमि आफन्तको माया पलाई आउँदा
पराइ फूलको नवरस तान्नै सकिनँ ।
नेपालआमा न्यानो काख अन्त कहाँ होला ?
कति होलान् अब्बल परदेश गन्नै सकिनँ ।
विदेशको मायाजाल कतिलाई प्यारो छ है
समीप आउँदा त्यही माया नि उन्नै सकिनँ ।
विमल भौकाजी लालीगुराँस बनेका छन् अक्षरहरू हिमाल बनेका छन् अक्षरहरू…
युगल सुनुवार (फिदिम, पाँचथर) तिमीबिना यो जिन्दगी, बिताऊँ अब कसरी…
सागर फुयाल (बर्लिन, जर्मनी) कमलहरू फुल्छन् कमलहरू फक्रिन्छन् कमलहरू फक्रिएकै…
शोभा राई प्रत्येक बिहानीको सुनौलो प्रकाशमा रातभरीको अनिंदो अनि त्यसमाथि…
रमी प्रिया (शङ्खमूल, ललितपुर) माथि आकाशमा बेफिक्री भई निस्केको छ…
रुपेशकुमार सदाय यो बुद्धको युगमा शान्ति हराइरहेका बेला समानताको भुमरी…
