दशगजापारि

शरदकुमार छेत्री
(कालेबुङ, दार्जिलिङ, भारत)

सूर्योदयको प्रहर टाइगर हिलबाट
सुदूर उत्तरपश्चिममा देखिने रक्ताम्य सागरमाथालाई
ब्रह्मपुत्रको जलले आचमन गरी
टिस्टा रङ्गितको पानी पितृ सम्झी तर्पण दिने
हामी त्यही दशगजापारिका बासिन्दा हौँ ।

रोटी र बेटीको नाताको नाराले
एकआपसको सम्बन्ध धमिल्याउने होइन
भाषा, साहित्य अनि सङ्गीतको लयमा
हाडको सम्बन्ध अझ कसिलो बनाउने सोच लिएर
दशगजापारिबाट शुभकामनाको भारी बिसाउन
आएका छौँ ए हजुर !

हजुर हामी त्यही दशगजापारिका रचनाहरु
कोसेलीस्वरुप कुम्लाएर आएका छौँ
जहाँ दशगजा त के हजारौँहजार गजका
सिमाना साधे पनि हाम्रो सम्बन्धमा एक सुतको
दूरत्व कायम गर्न अशक्त बन्छ ।

धरणीधरले नैवेद्य अर्पण गरेका देवालय
तिलविव्रmमलाई वैरागत्व प्रदान गर्ने भूमि
तेस्रो नेत्र खोलिएर ईश्वरको,
साहित्यमा तेस्रो आयामको शंखनाद गर्ने धरती
दशगजापारिको त्यही पवित्र धरतीबाट
प्रसाद बाँड्न आएका छौँ ।

गोपालको बाँसुरीले धुन प्राप्त गरेका
अम्बरका अमर रचनाले गुन्जिएका
लैनिसिंहका कुचीद्वारा रचिएका सुन्दर भूमि
त्यही दशगजापारिका धुन, लय अनि क्यान्भास
बोकी आएका छौ ।
नितीनियम फरक भो त के भो
नातामा केही फरक परेको छैन
राष्ट्रगीतका धुन फरक भो त के भो
फरक छैन त हाम्रो लैबरी भाका
एकै सुरमा भाषा र साहित्य विकासको
गीत गाउन भनी आएका छौँ
आएका हौँ त्यही दशगजापारिबाट ।