विश्व सिग्देल
निशामा रम्ने एक चकोरझैँ
सोच्थेँ कोही आउला एक भोरझैँ ।
घामले सुकाउँथ्यो, पानीले गाल्थ्यो
खियाले आत्मा जलाउन थाल्थ्यो
म थिएँ पीडाको एक स्वर
सोच्थेँ कोही आउला एक भोरझैँ ।
मधारको जीर्ण विदीर्ण नाउ
आफ्नाले पराइले दिएको घाउ
लाग्थ्यो यो शरीर एक खोरझैँ।
सोच्थेँ कोही आउला एक भोरझैँ ।
– टेकेन्द्रराज चेम्जोङ फक्ताङलुङको दाँया काँध नाघेर एक हुल पन्छी…
विश्वदीप अधिकारी (३३ शास्त्रीमार्ग, मैतिदेवी, काठमाडौँ ३०) चेतनधर्मीहरुले कामिनी, काञ्चन…
चन्द्रप्रकाश नेपाल (रूम्तेक, दुर्गामन्दिर, भारत) कश्मिर छटा मन मुग्ध हुने…
त्रिविक्रम पाण्डे आमाबुवाको चरणमा, सारा संसार रहेको हुन्छ ।…
राकेश कार्की (लस एन्जेलस, अमेरिका) बदलेर कहाँ बदलिन्छ र…
भोगेन्द्र लिङ्देन गड्तिरका राँकेभूतहरू गड्तिरका राँकेभूतहरू आफ्नै राँकोको उज्यालोमा…
