गजल

ज्ञानुवाकर पौडेल

आसन्न मृत्यु खोकिराख्यौ
बोझ जिन्दगीको बोकिराख्यौ ।

गाँस्यौ नाता अँध्यारोसित
उज्यालो सधै खोजिराख्यौ ।

त्यत्तिका उमेर बाँकी छँदै
कात्रोमा किन गोजी राख्यौ ।

पलायन हुँदा विदेशी तर
बगाएनौ आँसु रोकिराख्यौ ।

सुहाएन खै तिम्रो पोशाक
लगाएर क्याप टोपी राख्यौ ।

इज्जत लुटिंदा द्रौपदीको रोजै
आँखा आफ्नो छोपिराख्यौ ।

मेरो प्रार्थना सुन्न चाहेनौ
नबोल्ने देउता ढोगिराख्यौ ।